Pierwszy znany przodek konia zyl prawdopodobnie przeszło 40 milionow lat temu, a wiec przed powstaniem gatunku ludzkiego. Skamieniale kosci Hyracotherium znalezione na poludniu Stanow Zjednoczonych Ameryki Polnocnej pozwalaja wnioskowac, ze bylo to zwierze, ktorego wysokosc nie przekraczala 30 cm. Jego przednia konczyna miala cztery palce, tylna trzy. W ciagu kolejnych 15 milionow lat w wyniku ewolucji rozwinał sie Mesohippus i Miohippus. Zwierzeta te byly wieksze i zaopatrzone w lepiej wyksztalcone zeby, przystosowane do gryzienia czesci roslin.

Przednia konczyna miala trzy palce, z ktorych srodkowy byl wiekszy i mogl przenosic wiekszy ciezar ciala. Okolo 7 milionow lat temu pojawil sie Pliohippus, ktory jest uwazany za pierwszego konia z kopytem. Powstalo ono z palca srodkowego, przez co pozostale dwa palce staly sie bezuzyteczne. W chwili pojawienia sie czlowieka zwierze to w wyniku ewolucji przeksztalcilo sie w Equus. Kon ten byl bezposrednim przodkiem trzech roznych typow koni, ktore przystosowaly sie do rozmaitych warunkow przyrodniczo-klimatycznych: stepowych, lesnych i plaskowyzowych.

Typy zasiedlajace wymienione obszary ukierunkowaly rozwoj wszystkich wspolczesnych koni. Typ stepowy wlasciwie w niezmienionej formie przetrwal do dzis jako kon Przewalskiego (odkryty przez pulkownika Przewalskiego w 1881 r.). Zwierze to mozemy spotkac w ogrodach zoologicznych, a takze na wolnosci w zachodniej czesci pustyni Gobi. Typ lesny, obejmujacy rasy znacznie ciezsze od poprzednich, wyginal, dajac jednak poczatek wspolczesnym koniom zimnokrwistym. Typ plaskowyzowy byl prawdopodobnie przodkiem naszych koni o lekkiej budowie.